"Pomagamy Wiśle płynąć"

Zacznijmy od tego "na czym" wolno nam pływać bez specjalnych uprawnień /patentów/ wydawanych przez PZŻ i PZMWiNW po odbyciu kursów i pomyślnym zdaniu egzaminów.

Aktualny stan prawny

Art. 37a. żegl. śród.

Warunki prowadzenia statków do uprawiania turystyki wodnej, dokument kwalifikacyjny
1.
Prowadzenie statków przeznaczonych do uprawiania sportu lub rekreacji, zwane dalej "uprawianiem turystyki wodnej", wymaga:
1)
posiadania odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa;
2)
przestrzegania zasad bezpieczeństwa przy uprawianiu turystyki wodnej.
2.
Przepisy ust. 1 dotyczą statków przeznaczonych do uprawiania turystyki wodnej:
1)
o napędzie żaglowym (jachtów żaglowych), które mogą być wyposażone w pomocniczy napęd mechaniczny;
2)
o napędzie mechanicznym (jachtów motorowych), w tym także skuterów wodnych, łodzi pneumatycznych i poduszkowców;
3)
o napędzie innym niż żaglowy lub mechaniczny.
3.
Uprawianie turystyki wodnej na jachtach żaglowych o długości kadłuba powyżej 7,5 m lub motorowych o mocy silnika powyżej 10 kW wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego wydanego przez właściwy polski związek sportowy.
4.
Nie wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego uprawianie turystyki wodnej na jachtach motorowych o mocy silnika do 75 kW i o długości kadłuba do 13 m, których prędkość maksymalna ograniczona jest konstrukcyjnie do 15 km/h. W przypadku jachtów przeznaczonych do najmu, uprawianie turystyki wodnej wymaga odbycia przez prowadzącego jacht szkolenia z zakresu bezpieczeństwa na wodzie. Wymóg ten nie dotyczy osób posiadających kwalifikacje z zakresu żeglugi morskiej lub śródlądowej określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 5.

Senat podjął uchwałę o ustanowieniu roku 2019 Rokiem Ligi Morskiej i Rzecznej (inicjatywa grupy senatorów). Przypomina w niej, że 1 października 1918 r. w Warszawie powołano Stowarzyszenie Pracowników na Polu Rozwoju Żeglugi "Bandera Polska", które w 1924 r. przyjęło nazwę "Liga Morska i Rzeczna". Liga od 100 lat konsekwentnie skupia się na sprawach morskich i rzecznych, na promowaniu rozwoju gospodarki morskiej, żeglugi śródlądowej, turystyki wodnej i bezpieczeństwa powodziowego. Dba o rozwijanie świadomości morskiej polskiego społeczeństwa, umacnianie polskiego patriotyzmu i podtrzymywanie tradycji narodowych. Zainicjowała m.in. działania na rzecz rozwoju dróg wodnych w Polsce.

-

Skrót stenopisu
Marszałek Stanisław Karczewski:

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku obrad: drugie czytanie projektu uchwały o ustanowieniu roku 2019 Rokiem Ligi Morskiej i Rzecznej.
Pragnę serdecznie powitać obecnych na posiedzeniu przedstawicieli władz Ligi Morskiej i Rzecznej na czele z prezesem Ligi Morskiej i Rzecznej, panem Andrzejem Królikowskim, wiceprezesem Ligi Morskiej i Rzecznej, panem Markiem Padjasem, wiceprezesem Ligi Morskiej i Rzecznej, panem Wacławem Kowalskim, i sekretarzem generalnym Tadeuszem Kuśmierskim. Bardzo serdecznie panów witam. Dzień dobry.

Nigdy nie jest za późno, żeby zacząć żeglować.

Kpt. Maciej Krzeptowski powiedział: "Co daje żeglarstwo? Daje pokorę i otwartość wobec ludzi, uczy też współpracy i myślenia o innych, realizuje potrzebę wyciszenia, zadumy, refleksji, cieszenia się tym, że jacht płynie, że żagle są dostrojone do wiatru i żeglujemy do portu przeznaczenia..."

Żeglarstwo zmusza młodego człowieka do nabycia wiedzy z zakresu różnych dziedzin nauki, przez co uczy myślenia, analizowania i planowania. Dzięki bezpośredniemu kontaktowi z naturą zdobywa się doświadczenie i nabywa pokory, co w późniejszym życiu procentuje w kontaktach międzyludzkich. Jest to zarówno pewna filozofia życia, jak również szkoła charakteru młodego człowieka.

Pełno jest w tej książce rzeczy ciekawych, zabawnych niezwykłych i interesujących. Całość trochę retro - "pachnąca" PRL-em. Historyjki są krótkie, skoncentrowane wokół miejsc, przeplatane rozmaitymi ciekawostkami. Ot, takie, żeby sobie niespiesznie poczytać w wolnej chwili. Nie tylko dla miłośników Bałtyku.

Tytuł: Bałtyk. Historie zza parawanu
Autor: Aleksandra Arendt
Wydawnictwo Poznańskie

ORANGE to wspaniała firma - już po tygodniu naprawili mi internet.

Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Olsztynie podpisał decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach dla inwestycji "Droga wodna łącząca Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską z lokalizacją w Nowym Świecie" - podała PAP w środę rzeczniczka RDOŚ w Olsztynie Justyna Januszewicz.

--

Święta Barbara tradycyjnie jest utożsamiana z górnikami, którym patronuje. Ale jest też od dawna patronką ludzi wody. Marynarzy, żeglarzy, rybaków, oryli. Wszystkich, którzy pracowali i pracują na rzece.

Wodniackie zawody zawsze były obarczone dużym ryzykiem i niebezpieczeństwem, uprawiającym je groziła przecież "nagła śmierć". Przebywanie na wodzie w różnych warunkach pogodowych mogło się skończyć utonięciem. Dlatego byli zawsze bardzo religijni, a modlili się głównie do św. Barbary.

"ŚWIĘTA BARBARO KTÓRA MIESZKASZ W NIEBIE,

PROŚ ZA NAMI PANA W KAŻDEJ POTRZEBIE,

ODDAL PRECZ OD NAS POWIETRZE MOROWE

I RACZ UPROSIĆ DLA NAS LATA ZDROWE.

A ZA WYŚWIADCZONE KU NAM OPIEKI,

CHWALIĆ CIEBIE BĘDZIEM PO WSZYSTKIE WIEKI."

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Z opowiadań "starych" wodniaków - w dniu 4 grudnia zamawiano mszę świętą w kościele NMP a później udawano się na wystawną kolację zorganizowaną przez samych wodniaków w karczmie, knajpie o nazwie "Pod Retmanem".

-

W okresie powojennym całkowicie upaństwowiono wszystkie przedsiębiorstwa żeglugowe na Wiśle, ich tabor pływający włączono do utworzonego przedsiębiorstwa Państwowa Żegluga na Wiśle. W 1958 r. powołano przedsiębiorstwo państwowe Żegluga Warszawska obsługujące odcinek Wisły od Sandomierza do Gdańska. Od lat 50. XX w. rozwijały się nowe rodzaje wypoczynku - w formie wycieczek Funduszu Wczasów Pracowniczych, statkiem parowym do Gdańska. Ówczesna rzeczywistość doskonale sportretowana została w filmie "Rejs", motyw podróży rzecznym statkiem parowy stał się obecny w kulturze i wielu dziełach literackich.
Budowa statków z napędem spalinowym, restrykcyjne przepisy Polskiego Rejestru Statków oraz problemy z naprawami starych kotłów parowych, doprowadziły do wycofania ostatnich parowych bocznokołowców w latach 70. XX w. Jednostki te pocięto wówczas na złom, pomimo podejmowanych starań nie zachowano niestety do celów muzealnych ani jednego historycznego parowego statku bocznokołowego. W 2012 r. spłonęła w Porcie Praskim ostatnia jednostka związana z żeglugą parową na Wiśle - zabytkowy dworzec wodny Żeglugi Parowej Maurycego Fajansa.
Autor: Dr Zbigniew Tucholski

--

-