"Pomagamy Wiśle płynąć"

Białoczerwona bandera ze srebrnym orłem na czerwonej tarczy przez wiele lat promowała Polskę Morską. Po 1918 r. "Lwów" wraz z załogą pokazywał że Polska jest Morska w pełnym wymiarze, odwiedzając porty w Europie i po drugiej stronie Atlantyku. 4 września 1921 r. odbyła się uroczystość podniesienia białoczerwonej bandery. Jej replikę podniesiono 100 lat później na maszcie 1 Liceum Ogólnokształcącego w Tczewie.
Uroczystość została zorganizowana z inicjatywy Ligi Morskiej i Rzecznej oraz Polskiego Towarzystwa Nautologicznego, a jej organizacji podjęli się nauczyciele i uczniowie 1 Liceum Ogólnokształcącego im Marii Curie-Skłodowskiej.

--

Białoczerwona bandera z dużym srebrzystym orłem wyhaftowanym na czerwonej tarczy, umieszczonej na białym płótnie, pojawiła się nad polskim morzem 100 lat temu. Była specjalnie przygotowana dla zakupionego dla Szkoły Morskiej żaglowca, któremu nadano nazwę "Lwów". Karol Olgierd Borchardt napisał, że uroczyste podniesienie bandery miało miejsce na redzie Gdyni, a banderę ufundowało miasto Lwów. Portem macierzystym był Tczew.
Gdynia wówczas była wioską z krótkim molo. Można więc sobie wyobrazić, że jeśli "Lwów" zakotwiczył na redzie Gdyni, to mógł stać tam gdzie dziś znajduje się pomnik Józefa Conrada Korzeniowskiego. Uczestnik uroczystości Michał Kisielewski w swoich wspomnieniach twierdził, że latem 1921 r. "Lwów" miał już na pokładzie uczniów, którzy przygotowywali się do pływania ćwiczebnego po Bałtyku. Na 4 września zaplanowano uroczystość poświęcenia żaglowca i podniesienia bandery. Prof. Jan Kazimierz Sawicki ustalił, że jednym z delegatów, który przywiózł banderą z Lwowa był Tadeusz Bykowski, którego syn Prof. Piotr Bykowski z Uniwersytetu Morskiego.
Źródło+foto: gospodarka morska.pl

Rozpoczętą w 1937 r. chwalebną służbę ORP Błyskawica pod biało-czerwoną banderą uwieczniono na imponującej liczbie fotograficznych odbitek, tysiącach stron publikacji książkowych, opracowań naukowych i popularnych, kilometrach taśmy filmowej. Gdy wydawało się, że w tej historii niewiele już można dopowiedzieć, pojawiły się nieznane dotąd świadectwa, które poszerzają naszą opowieść o losach tego niezwykłego okrętu. Wśród takich nowych źródeł, pozyskanych ostatnio przez Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni, jest bezcenny dziennik zawierający rozkazy dzienne niszczyciela z lat 1937-1938.
Zakupiony za pośrednictwem warszawskiego Archiwum Akt Nowych artefakt, gdy trafił do Muzeum, wyglądał niepozornie. Zakurzony, miejscami zabrudzony, o przetartej, uszkodzonej okładce zawierał jednak na pożółkłych kartach niezwykłą historię - rozkazy regulujące pierwsze dwa lata służby ORP Błyskawica. W dzienniku znajdziemy m.in. rozkaz nr 1, wydany 25 listopada 1937 r., w dniu gdy jeszcze w angielskim Cowes podniesiono na ORP Błyskawica polską banderę. Następne karty odsłaniają zdarzenia kolejnych dni, jeszcze pokojowej służby naszego legendarnego niszczyciela. Ukazują okrętową rutynę - uzupełnianie wyposażenia, prace pokładowe, także proces intensywnego szkolenia załogi gdy podczas tzw. kampanii morskiej Błyskawica przebyła 9 653 mile morskie, odwiedzając m.in. Kopenhagę. To właśnie ten okres zaważył, że lata wojennej próby okręt i jego załoga przeszły w sposób znamionujący najwyższy marynarski profesjonalizm.

We wtorek, 7 września Robert Chciuk - zastępca prezesa Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie i Oskar Kielczyk - właściciel firmy Hydrobud Kielczyk Sp. J. podpisali umowę na remont kanału Piękna Góra na szlaku Wielkich Jezior Mazurskich.
Kanał Piękna Góra łączy jezioro Tajty z jeziorem Kisajno. Obecne ubezpieczenie brzegu (palami i faszyną) jest w złym stanie technicznym. Przebudowa obejmie 140 m umocnień kanału wraz z małą korektą główki wyjściowej na jez. Kisajno, udrożnienie kanału do głębokości 1,6 m, a także udrożnienie 50 m odcinka zatoki jez. Tajty przed kanałem. Remont pozwoli na poprawę bezpieczeństwa żeglugi na szlaku Bocznym jez. Kisajno - jez. Niegocin a także zapewni właściwe parametry klasy drogi wodnej (I A).
Koszt remontu kanału Piękna Góra to prawie 3 miliony złotych (2 808 547,99 zł). Prace potrwają do marca przyszłego roku. Projekt jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Warmińsko-Mazurskiego na lata 2014-2020, realizowany w partnerstwie Stowarzyszenia Wielkie Jeziora Mazurskie 2020 z Państwowym Gospodarstwem Wodnym Wody Polskie.

Jeszcze w tym roku planowane jest ogłoszenie przetargów na remont śluzy Guzianka I i śluzy Karwik oraz rozpoczęcie robót budowlanych na kanale Węgorzewskim i rzece Węgorapie. Trwają remonty kanałów: Tałckiego, Mioduńskiego i Szymońskiego na szlaku od Giżycka do Mikołajek. W lipcu zakończył się natomiast remont kanału Grunwaldzkiego. Ogłoszenie postępowania przetargowego na ostatni, piąty Kanał - Łuczański, planowane jest do końca tego roku. Koszt remontu 5 kanałów to ponad 150 milionów złotych.

Informacja prasowa/Wody Polskie

Tytuł- Polska Żegluga Morska. Album floty 1951 - 2021
Autor / Autorzy- Krzysztof Gogol, Bohdan Huras
Wydawca- POWR
Rok wydania- 2021
Język polski
Okładka twarda
Ilość stron 676
Format A-4
ISBN 978-83-62022-71-7
Okolicznościowy album związany z jubileuszem 70-lecia PŻM, zatytułowany: "Polska Żegluga Morska. Album floty 1951-2021", zawierający zdjęcia, podstawowe parametry techniczno-eksploatacyjne i krótką historię każdego z kilkuset statków eksploatowanych przez tego armatora od 1951 r. Album będzie miał 678 stron formatu 220x300 mm, a więc o kilkadziesiąt stron więcej niż jego wcześniejsze edycje z 2013 i 2014 r. Będzie tam prezentowanych ok. 1700 zdjęć. Zdecydowana większość stron poświęcona jest jednemu statkowi i składa się z podstawowych jego parametrów techniczno-eksploatacyjnych i krótkiej historii, zilustrowanej 2-3 zdjęciami. Autorami albumu są Krzysztof Gogol - rzecznik prasowy PŻM i redaktor naczelny miesięcznika "Obserwator Morski" i Bohdan Huras - długoletni inspektor klasyfikacyjnego Lloyd's Register, a także autor wielu publikacji na temat historii polskiej floty handlowej i rybackiej. Dzieło to składa się z dwóch części: historycznej czarno-białej i współczesnej kolorowej, drukowanych na papierze kredowym, gwarantującym dobrą jakość zamieszczonych w nim zdjęć.

foto: plock.wyborcza.pl
Wody Polskie rozpoczęły pogłębianie Wisły w rejonie Płocka. Planowane jest wydobycie łącznie ok. 2,5 mln metrów sześc. osadów, co m.in. w okresie zimowym ma zminimalizować groźbę tworzenia się zatorów lodowych na rzece, jak było to w lutym, a w razie potrzeby ułatwić ma pracę lodołamaczy.

Jak poinformował podczas środowej konferencji prasowej w Płocku zastępca prezesa Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie ds. ochrony przed powodzią i suszą Krzysztof Woś, w związku z planowanymi pracami zawarta została umowa, dotycząca pogłębiania Wisły na wysokości lewobrzeżnej dzielnicy Płocka - Radziwie oraz poniżej, w miejscowości Maszewo.
Źródło:PortalMorski.pl

To smutna informacja dla fanów piosenki morskiej, rybaków przyjaciół - w nocy ze środy na czwartek zmarł Jerzy Porębski, autor najsłynniejszej polskiej pieśni szantowej "Gdzie ta keja".
Jerzy Porębski - najbardziej znany szantymen w Polsce - pieśniarz, marynarz, wyspiarz. Był doktorem oceanografii biologicznej. W połowie lat. 60. ubiegłego wieku przyjechał do Świnoujścia, gdzie osiadł i rozpoczął pracę w Morskim Instytucie Rybackim. Był współzałożycielem i członkiem legendarnej polskiej grupy szantowej "Stare Dzwony".

Interpelacja nr 25681

do ministra infrastruktury

w sprawie doposażenia Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w nowoczesne i wielofunkcyjne jednostki pływające do prowadzenia bieżących prac utrzymaniowych na rzekach w celu zwiększenia efektywności tych prac

Zgłaszający: Urszula Rusecka

Data wpływu: 27-07-2021

Szanowny Panie Ministrze,

w wyniku rekonstrukcji rządu w roku 2020 liczba ministerstw zmniejszyła się z 20 do 14. Część resortów została zlikwidowana, a zakres ich kompetencji został podzielony między nowe lub istniejące resorty. Zlikwidowano między innymi Ministerstwo Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej.

Na szczęście, wbrew obawom, włączenie tego ministerstwa do Ministerstwa Infrastruktury nie spowodowało regresu w pracach nad odbudową i rozwojem szeroko rozumianej gospodarki wodnej i żeglugi śródlądowej w naszym kraju.

Cieszy sprawność organizacyjna przy realizacji inwestycji "Kanał żeglugowy przez Mierzeję Wiślaną" oraz postęp prac przy modernizacji kanałów na Szlaku Wielkich Jezior Mazurskich, a zakończenie gruntownej modernizacji śluz Kanału Gliwickiego przez PGW Wody Polskie pozwala mieć uzasadnioną nadzieję, że po wielu latach zaniedbań warunki dla uprawiania towarowej żeglugi śródlądowej są i będą metodycznie poprawiane.

Wchodzenie do służby kolejnych nowych lodołamaczy również świadczy o poważnym traktowaniu przez Ministerstwo Infrastruktury i instytucje jemu podległe spraw związanych z ochroną przeciwpowodziową terenów leżących w dolnym biegu Wisły i Odry.

Patrząc na te niewątpliwe sukcesy, powodowana troską o stan utrzymania zabudowy regulacyjnej Wisły i Odry, która to zabudowa ma istotne znaczenie dla normalizacji przepływów wód poniżej wody brzegowej, jak i przepływu wielkich wód oraz prowadzenia akcji lodołamania, pragnę zwrócić uwagę na zachodzącą konieczność doposażenia Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w nowoczesny i wielofunkcyjny sprzęt pływający, służący do przywracania i utrzymania parametrów koryt rzecznych. Dotychczasowa praktyka zamawiania w drodze przetargu usług utrzymaniowych u podmiotów zewnętrznych ze względu na specyfikę branży nie sprawdziła się, doprowadzając jedynie do wzrostu kosztów i ograniczenia zakresu wykonywanych prac.

Aktualny stan utrzymania zabudowy regulacyjnej Wisły i Odry jest niewystarczający. Uszkodzenia opasek brzegowych i ostróg rzecznych mają istotny wpływ na stabilność brzegów rzeki i wałów przeciwpowodziowych. W wyniku degradacji infrastruktury rzecznej powstają liczne wypłycenia w korycie rzeki oraz w awanportach śluz żeglugowych, dlatego tak ważne jest prowadzenie stałych prac utrzymaniowych zabudowy regulacyjnej, dzięki której poprzez skoncentrowanie nurtu rzeki poprawia się przepływ wody, zwiększają się głębokości oraz stabilizuje się koryto i brzegi rzeki, zmniejsza się ryzyko tworzenia zatorów powodziowych i lodowych, a zwiększa skuteczność akcji przeciwpowodziowej i lodołamania.

Uważam, że w efekcie doposażenia terenowych placówek Wód Polskich odpowiedzialnych za bieżące utrzymanie rzek w sprzęt pływający i wzmocnienie ich zasobów ludzkich o profesjonalnych pracowników i załogi pływające - prace nad przywróceniem i utrzymaniem parametrów infrastruktury rzecznej Wisły i Odry mogą szybko i relatywnie niskim kosztem przynieść spektakularne efekty oraz jednocześnie uniezależnić Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie od firm zewnętrznych przy bieżących pracach utrzymaniowych. Pozwoli to skierować potencjał tych firm do wielkich inwestycji przewidywanych w najbliższych latach przez przyjęte dokumenty strategiczne.

W związku z powyższym interpeluję:

1. Czy Ministerstwo Infrastruktury przewiduje w najbliższym czasie przeznaczenie środków na doposażenie wydziałów utrzymaniowych PGW Wody Polskie w nowoczesne i wielofunkcyjne jednostki pływające do prowadzenia bieżących prac utrzymaniowych na rzekach w celu zwiększenia efektywności tych prac?

2. Czy zdaniem ministra infrastruktury nowoczesne i wielofunkcyjne jednostki pływające pełniące służbę publiczną polegającą na wykonaniu bieżących zadań utrzymaniowych na rzekach powinny być obsadzone stałymi załogami pływającymi składającymi się z pracowników PGW Wody Polskie, czy też usługi mają być nadal świadczone przez podmioty zewnętrzne korzystające z udostępnionego sprzętu?

3. Z postulowanymi w niniejszej interpelacji rozwiązaniami wiąże się też problem zapewnienia minimalnej bazy remontowej, której posiadanie umożliwi poszczególnym RZGW wykonywanie na miejscu bieżących napraw i drobnych remontów sprzętu pływającego bez konieczności zlecania ich na zewnątrz w drodze przetargu.

Z wyrazami szacunku

Urszula Rusecka
Poseł na Sejm RP

źródło:https://www.sejm.gov.pl/Sejm9.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=C5HCVA

Foto: Andrzej Mitschke

Fot. Pixabay
Mazurska Pętla ma być gotowa w ciągu siedmiu lat. Ideą tego pomysłu jest przekopanie nowych kanałów tak, by Szlak Wielkich Jezior można przepłynąć wkoło, co teraz jest niemożliwe.
Szlak Wielkich Jezior Mazurskich wiedzie dziś z północy od Węgorzewa na południe do Pisza. Główny szlak liczy nieco ponad 110 km drogi wodnej; niektóre jeziora połączone są kanałami. Gdyby jednak połączyć kanałem jeziora Niałk Duży, Niałk Mały, Wojnowo, Buwełno i Tyrkło, wówczas można by przepłynąć ów szlak pętlą - jeziora Śniardwy i Niegocin byłyby wówczas połączone od wschodniej strony. Część środowisk żeglarskich na Mazurach pomysł taki podnosi od lat, a lokalne samorządy prowadziły na ten temat prace koncepcyjne. Nie było jednak możliwości sfinansowania tego pomysłu.

Wiceminister infrastruktury Marek Gróbarczyk poinformował PAP, że "rząd ma plan połączenia jezior w Pętlę Mazurską" i prowadzone są już rozmowy dotyczące koncepcji tej inwestycji.
"Mamy taki plan i bezwzględnie chcemy go zrealizować w tym siedmioleciu, w tej perspektywie budżetowej. Domknięcie Pętli Mazurskiej to najważniejsza rzecz i najbardziej oczekiwana przez żeglarzy, poza modernizacją całej infrastruktury, która obecnie jest prowadzona. To jest dla nas, jako ministerstwa zajmującego się wodą, zadanie najważniejsze dla wodniaków" - ocenił w rozmowie z PAP Gróbarczyk i podkreślił, że "zupełnie realnie ocenia szansę na realizację tego zadania".
Zdaniem Gróbarczyka największym wyzwaniem wynikającym z realizacji pomysłu stworzenia Mazurskiej Pętli będą kwestie środowiskowe, ponieważ teren ten jest objęty ochroną Natura 2000.
Na razie kosztów połączenia mazurskich jezior w jedną pętlę nie można nawet szacować, ponieważ w przeszłości pojawiało się kilka koncepcji połączenia tych jezior.
Minister zaznaczył, że utworzenie Mazurskiej Pętli jest niezwykle ważne pod kątem rozwoju Mazur, zwiększenia atrakcyjności turystycznej tego miejsca.
W ostatnich dwóch latach znacznie wzrosła liczba osób żeglujących po Wielkich Jeziorach Mazurskich. Zwolennicy połączenia szlakiem kolejnych jezior argumentują, że stworzenie Mazurskiej Pętli rozładowałoby tłok na obecnym szlaku i podniosło jego atrakcyjność. Przeciwnicy tej inwestycji od lat wskazują, że "zabije to dzikość Mazur" i bezpowrotnie zniszczy środowisko naturalne.
Informacja prasowa.